Natuurlijk medicijn
Wist je dat de natuur één van de grootste medicijnen tegen depressieve gedachten kan zijn? Als mensen zich verdrietig voelen en gevraagd worden 20 minuten naar bomen te kijken, geven ze daarna aan rustiger te zijn, zich gelukkiger te voelen en dat het leven weer makkelijker lijkt te zijn. Een wandeling in de natuur maakt allemaal stofjes los in je hersenen die je gelukkiger zullen maken en daarnaast je immuumsysteem zullen boosten. Het klinkt misschien zweverig maar de natuur heeft gewoon een enorme impact op je gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Tenzij je natuurlijk zware hooikoorts hebt. Dan is deze nostalgische ode aan de natuur mogelijk niet helemaal aan jou besteed. Ook niet erg. Volgende keer past het vast wel.
Vanzelfsprekend
Het verschil van de invloed van natuur merkte ik enorm toen ik vanuit de buitenwijken verhuiste naar het centrum. In mijn ouderlijk huis hadden we een ruime tuin met veel bomen en planten. We woonden aan een park. Ik wist niet beter dan altijd groen om me heen te zien en had niet door dat dit blijkbaar zo een invloed op de mens kon hebben. Als kind speelde ik altijd in het park, als middelbare scholier deed ik mijn yoga in de tuin en als student schreef ik hier mijn scripties. Het was de ideale tussenoplossing in de zomer: zo kon je toch buiten zijn maar kwam je wel dichterbij je diploma. Aan mijn huidige woning zit niet eens een balkon, laat staan een tuin. Ik mis het enorm, dat had ik nooit verwacht. Het was zo een vanzelfsprekend iets dat ik er nooit bij heb stilgestaan hoe een rol het speelde in mijn leven.
Hangmat
Daarom heb ik met mijn ouders de deal gesloten dat ik op mijn vrije dag alsnog bij hun de tuin kan gebruiken. Zij werken allebei toch, dus dan heb ik lekker het rijk voor mezelf alleen en ben ik toch buiten. In het kader van de ultieme ontspanning had ik daarom een geweldig idee wat ik iedereen kan aanraden: ga een hangmat kopen! Mijn ouders hebben twee bomen die precies ver genoeg uit elkaar staan voor de hangmat. Ze weten niet eens dat hij bestaat: ik neem hem mee achterin de auto en gooi hem daar terug als ik weer wegga. Anders ben ik hem straks sowieso kwijt aan mijn vader. Hoewel ik binnenkort waarschijnlijk toch maar even de waarheid moet gaan vertellen: hij wil de bomen kappen, en dan heb ik er toch niks meer aan. Een typisch gevalletje kiezen of delen, vrees ik.. Ach ja, op je rug in het gras is ook genieten.
